Nie zdziwi Was pewnie to, że dietę domową można przygotować także w wersji gotowanej, którą przez analogię do nazwy diety BARF nazywamy często BACF, czyli Biologically Appropriate Cooked Food. Przygotowałam krótki wpis objaśniający jej zastosowanie i zasady 🙂
Dla kogo jest dieta gotowana?
Przede wszystkim będzie korzystna dla kotów, których proces trawienia jest zaburzony ze względu na choroby i nowotwory jelit, niedawno przebyte zabiegi operacyjne na nich, a także zapalenie trzustki. Zalecana jest u kotów z odpornością silnie osłabioną przez infekcje retrowirusowe jak FIV czy FeLV oraz stosowanie leków immunosupresyjnych. Zdarzają się również koty, które zwyczajnie preferują smak diety gotowanej, a także te, które chętnie jedzą mięso na surowo, ale podroby smakują im tylko po ugotowaniu – tak, łączenie surowych oraz gotowanych składników jest jak najbardziej dozwolone.
To dobre rozwiązanie dla opiekunów kotów, którzy czują się pewniej podając im posiłki poddane obróbce termicznej np. ze względu na ryzyko związane z ptasią grypą lub zatrucia spowodowane skażeniami mikrobiologicznymi. Gatunki mięsa, które ze względu na możliwość przeniesienia wirusa Aujeszkyego powinniśmy podawać zawsze gotowane to mięso z dzika oraz mięso wieprzowe pochodzące z krajów, które nie zostały uznane za wolne od tej choroby u świń – Polska od czerwca 2023 roku jest uznawana za obszar od niej wolny.
Czy gotowana dieta jest mniej wartościowa?
Powszechnie uważa się, że po ugotowaniu mięso traci większość swoich wartości odżywczych i staje się prawie bezwartościowe dla kota. To nieprawda! Podczas gotowania pod wpływem temperatury oraz wodnego środowiska rzeczywiście zachodzi wiele przemian, które zmieniają jego strukturę oraz smak, ale podczas gdy część witamin i minerałów może ulec rozkładowi, zwiększa się dostępność innych związków dla organizmu. Nie musimy martwić się o niedobory żywieniowe, jeśli stosujemy w diecie BACF suplementację oraz przygotowujemy ją w odpowiedni sposób, który pozwala minimalizować straty.
Warto wiedzieć wcześniej o tym, że objętość i waga mięsa po ugotowaniu zmniejsza się nawet o 40%. Jest to skutek głównie utraty wody, więc przyjmujemy, że mimo zmniejszenia gramatury kaloryczność ugotowanej porcji się nie zmienia. Przydatne jest zważenie mieszanki przed ugotowaniem oraz po ugotowaniu, żeby móc obliczyć różnicę i uwzględnić ją przy pakowaniu mieszanki do pojemników czy woreczków.
W jaki sposób gotować?
Na początek wspomnę o tym, że gotujemy tylko mięso odkostnione, czyli po usunięciu kości. Ma to związek z dużą zawartością w kościach fosforu, który podczas gotowania będzie przenikał do wody, a jego zawartość w diecie kotów zdrowych, a tym bardziej chorych, powinna być ściśle kontrolowana. Ważne jest też, aby nigdy nie podawać kości po gotowaniu kotom, ani psom, bo może to doprowadzić do niedrożności lub zagrażającej życiu perforacji jelit.
Mięso i podroby możemy gotować tradycyjnie w garnku z wodą lub przygotowywać je na parze dzięki specjalnym urządzeniom lub nakładkom na garnki. Zaczynamy od pokrojenia mięsa i podrobów na niewielkie, kilkucentymetrowe kawałki, aby przyspieszyć czas gotowania. Odmierzoną porcję wrzucamy do gotującej się wody i obserwujemy kiedy powierzchnia kawałków całkowicie zmieni barwę z różowej czy krwistej na biało-brązową. Powinniśmy gotować kawałki dość krótko, do kilku minut. W razie wątpliwości, wyławiamy kawałek mięsa i przekrajamy je aby sprawdzić stopień ugotowania.
Po ugotowaniu dostosowujemy konsystencję mieszanki do preferencji kota. Może pozostać w kawałkach, ale możemy ją także częściowo lub w całości zmielić lub zblendować, aby uzyskać bardziej gładką lub poszarpaną konsystencję. Pamiętajmy o tym, że suplementy dodajemy dopiero po ugotowaniu i wystudzeniu mieszanki. Wodę, która posłużyła nam do gotowania zachowujemy i wykorzystujemy jako wodę której dodatek został wyliczony w przepisie (również po wystudzeniu!) – w ten sposób odzyskujemy część minerałów oraz witamin, które się w niej rozpuściły.
Udanego gotowania!
Wiktoria Najberg/Kotanie
Kotanie 